Με λένε Στάθη
Παρασκευή 23 Μαρτίου 2007
Με λένε Στάθη. Πρώτη φορά την είδα πριν 6 χρόνια. Ήταν εκείνη την Τετάρτη που ξεκίνησαν όλα να στραβώνουν ανεπανόρθωτα. Μόλις είχα βγει από την ψειρού και το μόνο που σκεφτόμουνα ήταν μια νέα αρχή. Ένα μικρό διάρι, μια δουλειά που να μην είναι σκλαβιά, μια γυναίκα, ένα σκύλο και μια έγχρωμη τηλεόραση. Σε αυτό το σινάφι τα νέα ταξιδεύουν με ταχύτητα του φωτός. Οι περίεργοι ψάχνανε για φθηνά τυπάκια με προϋπηρεσία σαν και του λόγου μου. Με πλησιάσανε και μου τάξανε καθαρή δουλειά στην τράπεζα, καθαριστής δηλαδή, αλλά με πολλά έξτρα. Δέχτηκα χωρίς πολλή σκέψη. Οι περίεργοι σχεδιάζανε από καιρό το ριφιφί, δουλειά μου ήταν να δίνω πληροφορίες από μέσα, κάμερες, συστήματα ασφαλείας, φρουροί, αλλαγή βάρδιας, καβάντζες, συναγερμοί, συνδυασμοί, γενικά ό,τι μπορούσε να κόψει το έμπειρο μάτι μου. Κάθε Τετάρτη βράδυ έπρεπε να πηγαίνω στο περίπτερο του Καλόγερου, να παίρνω το βιβλιαράκι τσέπης «κάλυψη-απόκρυψη» με τις οδηγίες, το οποίο περιείχε και τον εβδομαδιαίο έξτρα μισθό μου και από εκεί κατευθείαν να την κόβω για το συνοικιακό μπαρ. Εκεί μέσα υπήρχε «κλειδωμένο» σκαμπό ειδικά για ‘μένα. Ακούγανε από το παρκαρισμένο βαν ακόμα και την ανάσα μου, ήμουν υποχρεωμένος να μη βγάζω άχνα. Αμίλητος έπρεπε να μελετάω τις οδηγίες των περίεργων και να πίνω για να μη δίνω στόχο.
Κάθε βδομάδα εκείνη μ’ άρεζε όλο και πιο πολύ. Το διάρι το είχα, την δουλειά επίσης, το ίδιο και την έγχρωμη τηλεόραση, το μόνο που έλειπε ήταν αυτή και ο σκύλος. Κάβλωνα κάθε φορά που μου έφερνε το ποτό, παράγγελνα συνέχεια μόνο και μόνο για να την βλέπω να με πλησιάζει και να την μυρίζω ώσπου έχανα την αίσθηση της όσφρησης και της όρασης. Μετά από κάποιους μήνες το έξτρα βδομαδιάτικο γινόταν βότκες. Βγαίνοντας από το μπαρ το βιβλιαράκι έπρεπε να το πετάω στον μεγάλο μπλε πλαστικό κάδο, μετά το μαζεύανε αυτοί. Είχα συγκεντρώσει από καιρό τις πληροφορίες που θέλανε αλλά το τούνελ αργούσε ακόμα και με κρατούσανε για τα απρόοπτα.
Την προτελευταία Τετάρτη την είδα να έρχεται και να κάθεται απέναντί μου. Με κοιτούσε επίμονα, ήμουν σίγουρος ότι κάτι ήθελε να μου πει. Μου είχαν κοπεί τα πόδια. Την ήθελα τόσο πολύ και δεν μπορούσα να πω κουβέντα. Είχα κουραστεί από την ιστορία αλλά ήξερα ότι σύντομα θα τέλειωνε. Ήμουν έτοιμος να αποβιβαστώ από την υπόθεση. Ήμουν απολύτως αποφασισμένος την ερχόμενη Τετάρτη να πάω και να της μιλήσω, θα της πρότεινα να φύγουμε μαζί βόρεια αφού πρώτα χαλούσα τον κοριό στη βάση του σκαμπό.
Η ζωή είναι μια ζαριά και ‘γω έφερα με την πρώτη ασόδυο. Την Κυριακή μου την πέσανε στο δυάρι και με πήρανε σηκωτό. Το τούνελ ήταν έτοιμο στην τρίχα. Χρειάζονταν χέρια για να γίνει η δουλειά στο δίλεπτο. Πήρανε όλους όσους γνώριζαν την υπόθεση. Στο τούνελ χώθηκα τρίτος με τις τσάντες ανά χείρας. Μόλις μπήκαμε όλοι στις θυρίδες έγινε το πέσιμο. Μπουκάρανε απ’ όλες τις κατευθύνσεις με πολυβόλα και αλεξίσφαιρα. Ο Καλόγερος ήταν ασφαλίτης. Ανέκαθεν σιχαινόμουνα τους περιπτεράδες.
Μετά από 2 χρόνια πήρα την πρώτη μου άδεια και πέρασα ημέρα Τετάρτη από το Μπαρ. Είχε μετονομαστεί σε Mr.Ben. Δεν έκανα καν τον κόπο να μπω μέσα...
Αναρτήθηκε απόErwtas Stomaxhs στις 12:30 π.μ.
Αντε τώρα να το κάνεις κόπυ πέιστ και στο μπαρ που φαγωθήκαμε όλοι να μάθουμε ποιος διάβολος ήταν ο Μπεν.
Ουπς στο μπαρ είμεθα!!!
Βαζετε στα Καπέλα την ενδεικτική κατηγορία, να μην μπερδεύονται οι αγουροξυπνημένοι!
LaaaaaaaaaL
m'aresoun oi diplis opsews istories ...
euge!!
χαχαχα
Καταπληκτικο ποστ φιλε μου.
Ωραιος.
ζερο.
Και ωραίο και άμεσο. Μου άρεσε και η σύνδεση με το προηγούμενο ποστ σου.
εξοχο κυριε στομαχη το σικουελ
αν και απομυθοποιηθηκε το μυστηριο του μιστερ μπεν
ενισχυθηκε η θεωρια οτι για ολα υπαρχει μια εξηγηση αν μπει κανεις στον κοπο να κανει μια "δευτερη αναγνωση"
@σκιές είδες τι παθαίνει κανείς όταν πηγαίνει πρωί πρωί στα μπαρ; δεν τα αναγνωρίζει!
@atg να 'σαι καλά ρε ;-)
@zero ευχαριστώ ρε φίλε ;-)
@numb έπρεπε να λυθεί και αυτό το μυστήριο κάποτε...
Καθυστερημένα το πέτυχα αλλά το πέτυχα! Αστεράτο.
γεια σου φίλε ;-)